Acaba böyle bir mecburiyet var mı ? Olabilir mi ? Hemen hemen herkes yalan söylemiştir ve söylüyordur bu yalan olduğu kadarda gerçektir. Fakat hiç yalan söylediğini görmediğiniz duymadığını bir arkadaşınız yok mu ? Aslında böyle insanlarda var.. Hani derlerya ben hiç yalan söylemedim diyen en son yalanını söylüyordur … Aslında doğruyu söyleyenlerlede karşılaştım.
Peki nasıl beceriyorda yalan söylemiyor ?
Bu aslında tam bir pisikolojik araştırma isteyen bir olgu. Yalan söylediğini hiç görmediğim benimde arkadaşlarım var. Aslında gerekten öte böyle bir ihtiyaç duymuyorlar …
Adam umursamıyor ya yalanı umursamıyor. Neden söyleyeyim ki gibi bir anlayış var…
Peki neden yalan söyleme gereği duyuyoruz ?
- Kimileri beyaz yalan adı altında yalan söyler söyledikleri yalanın karşısındakine zarar vermeyeceğini düşünür.
- Kimileri zorunluluktan dolayı yalan söyler neden zorunlusun ki ? Niçin eğer doğruyu söylersem kötü şeyler olacak düşüncesi veyahut pisikolojisi
- Kimileri alışkanlık haline getirmiştir. Her şartta hiçbir zorunluluk olmadan.
- Kimileri arkadaş çevresi vs. vs. v.s
Yalanın birçok nedeni olabilir. Hatta nedensiz olanlarda dahil…
Peki yalan ilk olarak ne zaman hayatınıza girdi ?
Çoook eskilere gidelim hayatımızın hatırlayabildiğimiz en genç haline dönelim….
Genelde herkesin vereceği cevap şudur ;
Arkadaşlarla top oynamaya gitmiştik eve gelince annem sert bir bakışla ve sinirli bir ifadeyle
__Nerde kaldın ?
__Anne şey
__Terledin mi sen ?
__Yok valla koşmadım hava sıcak
__Top oynamaya mı gittin sen ?
__Annem yok valla ne topu
……………………
İşte burada Annenin ithamı, davranışı ve bakışı çocuğu yalan söylemeye itiyor diyebilirim. Peki anne şöyle söyleseydi.. Gülümseyen bir yüzle ve sakin…
__Oğlum hoşgeldin neredeydin
__Anne top oynamaya gittik arkadaşlarla
__Gel yavrum üstünü değiştirelim terlemissin birde banyo yap canım benim…
………………..
Bu tip bir durumda pekde çocuğun yalan söyleme ihtiyacı hissedeceğini sanmıyorum…
Aynı durum ergenlik çağındaki bir çocuk içine geçerli..
__ Evladım böyle süslenmiş püslenmiş nereye ?
__ Annecim arkadaşlarla biraz dolaşacağız
__ Sakın taksime felan gittiğini duymayayım kötü olur eve erken gel yoksa baban..!
__ Yok anne ne taksimi arkadaşlarla şuraya gidiyoruz valla taksime felan gitmeyeceğim…
………………………………..
Böyle bir tavır karşısında sevgilisiyle taksime sinemaya gidecek olan bir genç pekde doğru söyleme gibi birşey düşüneceğini sanmıyorum..
Aslında anlatmak istediğim şu… hani yazının başında söyledim ya hiç yalan söylememiş duymadığım görmediğim arkadaşlarım var.. Bende yalan söyledim ve söylediğim yalanları sanki bir mecburiyetimiz varmış gibi söylüyoruz. Aslında derinlemesine düşündüğümüzde böyle bir mecburiyetin olmadığını gerçeğin elinde sonunda ortaya çıkacağının düşüncesi ve beynimizde o yalan söylemeye şartlanmış olan pisikolojiyi atmak gerektiğini düşünüyorum..
Hey adamın küçükken senin inşaata topun mu kaçtı
Muhabbetiii aslında olay bu hiçkimsenin topu inşaata kaçmadı kaçsada birşey olmadı ama beynimizde neden hala topumuz inşaata kaçmış gibi yalan söylemek için şartlanmışız ?
Sanırım
1. si küçükken yaşadığımız ve yetiştirilme tarzımız ki bence en önemlisi bu
2. si arkadaş çevremiz ve onlardan gördüklerimiz onları izlememiz.. Ki neden yaparız bilmem
3. sü kendi düşüncelerimiz yani beynimizin içerisindeki yalancı…
Peki ne yapabiliriz ?
1. Yetiştirilme tarzı ve anne baba ya kimse birşey diyemez yetiştikten sonrada geriye dönemezsin önemli olan eski davranışları alışkanlıklara sınırlar koyarak azaltmak
2. Arkadaş çevremizi en azından çürük elmalardan ayırmak.
3. Beynimizdeki bu yalan söyleme mecburiyeti olayını düşünerek isteyerek yok etmek…
Geçenlerde komşumuzu gördüm bahçece çocuğu sağa sola koşuyordu… Yanına gittim.. Oğlunu çağırdı çocuk geldi ve şöyle dedi..
__Evladım canım çok koştun terlemeye başlarsın sonra hasta olmanı istemem
__ Tamam baba…
Birde şuna şahit oldum…
__Oğlum neredeydin ?
__Anne kız arkadaşımla buluştum
__Neler yaptınız bakalım ?
__Kadıköye gittik biraz sahilde dolaştık felan falan sen neler yaptın anne ?
__Aman oğlum kendine dikkat et kızlara fazla güvenme benim evladımı kaçırmasınlar
__Tamam anneciğim kaçırırlarsa haber veririm Eeee anlat neler yaptın
__Ne olsun oğlum temizlik yemek ….
………………….
Çocuğun yalan söyleme gibi bir ihtiyacı hiç olmamış olmayacakta…
Umarım bende birgün bu kötü alışkanlıktan kurtulabilirim arada bir bende yalan söylüyorum ama son 3-4 yıldır kendimi çekiyorum şükür …. Tamamen kurtulabilmeyi umud ederek yalan söyleyen arkadaşlarada bir tavsiye…
NOT: Yalan sadece çocuklukta başlamaz… ! Yetişkinlerde sonradan yalancı olabilmekte…
Bazıları yalan söylemeyi sever, bundan hoşlanır. yaşam tarzı olmuştur.
Bazıları KORKU’dan söylerler.
Bazıları yapıcı yalanlardır.
Diğerlerini güzel açıklamışsın zaten.
Yapıcı yalanlar: Annenin aklı yetmeyen çocuğa “çocuğun o konuyu yanlış anlamaması için söylediği yalan” diyebiliriz. Tabii bu yalan ortaya çıkmamalı ve çocuğa zarar vermemeli. Bilmem anlatabildimmi.
Yalanın küçüğü büyüğü olmaz, küçük dediğiniz yalan zamanla yalanla kapanır ve yalanlar zinciri uzar gider.
Yalan söyleyen insanlar günümüzde KAZANIR, söylemeyenler genelde kaybeder haldeler…
Güzel bir tabir teşekkür ederim.
Güzel yazı, ailenin tutumu bence en önemlisi ama yine de aile ve çevre ne kadar olumlu olursa olsun bazıları fıtratını koruyor :/ O tip aileye sahip olanlardan da dosdoğru olan insanlar var:) Sankim biraz Almira’nın hatırı var bu yazıda?? 😉 Şimdiden başladın mı çalışmaya kuzen:) Çok sanslı prenses valla:)