Baba Yaz Okulunu Kazandım..!

Sevdiğim bir arkadaşımın nikahına gittim.  Adetlere göre nikah sonrası düğün evinde toplanılır ve ikramlar yapılır.  Düğün evine girdiğimde genelde yaşlıların bulunduğu bir odaya geçtik.  Herşey düşünülmüştü. İkramlar, çaylar, güleryüz, sevinç…  Nikah bitmişti misafirler mümkün olduğunca iyi ağırlanmaya çalışılıyordu.

Bir yandan ikramlar gelirken diğer yandan misafirler koyu bir muhabbete dalmışlardı.  Benim yaşlarımda 3-4 arkadaş vardı fakat gençlerin sesi çıkmıyordu. Yaşlı amcaların muhabbeti üzerine zaten bizim söz söylememiş muhabbet etmemiz olmazdı.  Bir yandan çaylarımızı yudumlarken diğer bir yandan yaşlılara kulak misafiri olup anlattıklarını dinliyordum. Herkes oğlundan kızından bahsederken beyaz sakallı yaşlı bir amca söze girdi. Ailelerin en büyüğü olduğu söze girişinden belliydi. Herkes saygıyla sözünü kesti ve pür dikkat beyaz sakallı yaşlı amcayı dinlemeye başladı.

Amca sağlık, mutluluk ve bu hayırlı işe vesile olanlara hayır duası ederek sözlerine başladı. Çaylar tazelenirken muhabbet iyicene gençlere doğru kaymaya başlamıştı. Yaşlı amcaya birisi oğlunu sordu. Üniversitede okuyan oğlu 3. senesi ve anadoluda bir üniversitede okuduğunu dile getirdi. Gururla genç oğlundan bahsediyordu. O’ndan her söz edişinde yüzünde gülücükler açıyor gözleri ışıl ışıl parlıyordu.  Bir ara tuhaf bir şekilde irkildim.  Amcanın son sözü beni biraz tuhaflaştırmıştı.

“Oğlum yaz okulunu kazanmış. Okul yaz sonu bitecekmiş”

Şaşırdım.  Yaz okulu diyince şaşırmıştım. Yaşlı amca oğlunu anlatırken o kadar heyecanlı o kadar hevesli ve gururluydu ki anlatamam.  Fakat anlattığı oğlunun yaz okulunu kazandığıydı.  Benim bildiğim yaz okulu 1. ve 2. dönemde dersten kalırsanız bu dersleri verebilmeniz için okulun uzamasıydı.  Yaz okulu iyi birşey değildi ki?  Demekki oğlu dersten yada derslerden kalmıştı. Bu yüzden okulu uzatmış olsa gerek ki yaz sonu evine dönecekti.

Artık fırlama evlat babasına nasıl bir eda ile yaz okulunu anlattıysa yaşlı amca neredeyse heyecandan oğlunu yere göğe sığdıramıyordu.

Bir an olsun söze girip yaşlı amcaya “Yaz Okulu” nedir ne değildir anlatmak istedim. Fakat amca o kadar sevinçliydi ki durdum ve sesimi hiç çıkartmadım. Çıkartamadım… Yaşlı amcayı orada kırmak, üzmek istemedim. Amcanın hevesini heyecanını kırmayı geçtim meclis önünde rezil etmiş olacaktım. Gerçi o anki durumu da pek farklı değildi.  Odada bulunanların da pek yaz okulunun ne olduğunu bilmediklerini fark ettim. Bilen olsaydı söze girer yaşlı amcaya durumu anlatırdı.

Yanımdaki arkadaşım da aynı şekilde şaşkın gözlerle bakıyordu. Bir an göz göze geldik ve kaşlarımı kaldırarak “Sakın..!” diye uyardım.

Bilmiyorum ne kadar doğru ne kadar yanlış bir iş yaptım. Amcaya iyilik etmenin ötesinde kötülük bile yapmış olabilirdim. Fakat o heyecanın o sevincin bir anda gözlerimin önüne hüsrana dönüşmesini ve insanların amcaya bakışlarını düşünüp aklımda canlandırdığım için söyleyememiş anlatamamıştım.

Çaylarımızı bitirdik ve odadaki herkese hayırlı olsun dileklerimizi sunarak kalktık. Merdivenlerden aşağı inerken arkadaşıma aman iyi ki de sesini çıkartmadın dedim… Aklımdan geçenleri arkadaşıma anlattığımda bana hak verdi. Fakat dışarıya çıktığımda kötü birşey yapmışım gibi pişman oldum.  Belki amca böyle anlatmaya oğlunu öve öve yere göğe sığdırmaya çalışacaktı… Olsun dedim…

Ne fırlama bir oğlun varmış be amca..!

Yalan söylenirde bu kadarda olmaz. Böylesi ile ilk defa karşılaştım. Tamam iyi güzel de böyle bir fırlamalıkta yapılmaz ki…

Üzüldüm ne yalan söyleyeyim.  Amcaya üzüldüm. Bu evlat okulu bitirip mühendis olsa ne yazar…