Sevgi Sizce Ne İfade Eder ? Sadece sevmek ? Sevilmek ? Yoksa her ikiside mi ? Kimi zaman sevmek sadece insana yeter platonik olur gidersiniz. Dalarsınız başka alemlere vucudunuz oradadır ama ruhunuz çok uzaklarda … Bu gün yine daldım uzaklara ….. Kimi zaman ise her sevilmek bambaşkadır. Leyla ile mecnun misali sevilmek ve sevmek. İnsan sevince dünya gerçektende değişiyor. İnsanlar değişiyor hayat değişiyor.. Bir gülün kokusu değişiyor sanki daha önce hiç gül koklamamışcasına dalından koparıp insan içine çekiyor.. İnsan insan dedik ya bambaşka oluyor. Yalnızlıktaki düşüncelerinden tutunda bir gün batımı bile insana farklı geliyor. Sanki yeniden doğmuş insan yeniden … Vucudu da değişiyor Ruhuda etrafındakilerde..
Gerçi , gerçi aslında değişen birşey yok. Gül yine aynı kokuyor, Güneş her zamanki gibi batıyor. Yağmur her zamanki yağmur yalnızlık her zamanki karanlık.. Acaba seven mi değişiyor ? Yoksa bambaşka bir dünyaya mı dalıyor. Bir rüya sanki.. Fakat kimsenin uyanmak istemeyeceği bir rüya .. Aşkından ızdırap çeksede , aşkından yıpransada aşkından ağlasada yinede uyanmak istemiyor..
Zon zamanlarda ALP ‘in ruhuda bambaşka bir aleme dalmıştı. Onunki platonik değildi ama yinede kendinde bir ızdırap vardı. İçinde birşeyler cız ediyor. Ruhu sıkılıyordu bazen… İşte bugün ılık bir sonbahar sabahı yine içi cız etti.
Sevdiğiniz insan sizi hiç yok yere hiçbir sebep olmadan onun için öleceğiniz insan yani O … O sizi terslese ne hissederdiniz ? bir düşünün sabah kalktınız sevdiğiniz karşınızda bir çay demlediniz birde simit.. Denize karşı güzel bir kahvaltı hayaliyle ki ne hayali bir kaç dakika sonra … Birden sert bir tepki ?
Ne oldu ? Neden ? Niye ? Ne yaptım ? diye kendi kendinize sorarken bir tersleme … Daha ağzını bile açamadan tekrar… Artık Alp dayanamadı. Ne oldu diye sordu …
– Yok birşey..
Peki ama yok birşey de nedir bu hiddet bu celal ?
– Sana birşeyim yok dedim.
Peki sen bilirsin dercesine üzgün bakışlarla kafasını önüne eğdi. ve düşünmeye başladı.. Dünyalara bedel aşkı uğruna can vereceği aşkı ne oldu da ne yaptıda ona ….
Hiç üzerine gitmedi ve düşünmeye başladı. Belki belki birine sinirlenmiştir. Canı birşeye sıkıldı ? Acaba aklına bir kötü kötü birşey mi geldi ? Yoksa kötü bir haber mi aldı ? Neydi onu bu hiddete sokan neydi onu bir anda ateş yumağına çeviren ?
Olur olabilirdi insan sürekli mutlu olacak diye bir kaide yok ki .. Diye düşünmeye devam etti. Ruhu yine ALP’i almıştı götürmüştü başka diyarlara…
Sinirli olabilir dedi kendi kendine canını belli birşeyler sıkmış peki ne oldu diye düşünüp kıvranacağına onun yerinde olup da insanları sinirli olduğu için terslediğini düşündü bir anda… Yapabilirdi. Doğal birşey birine sinirlenip birşeye morali bozulup başka bir insanı tersleyebilir kalbini kırabilirdi. İyi birşey olmadığını biliyordu ama olabilirdi. İnsanlık hali elinde olmadan insan neler neler yapıyor.
Bir anda ürperdi. Durdu ve hayır diye bağırdı haykırdı.. O an ne mi düşündü o an ? Kendisini onun yerine koymuştu. Acaba onun yerinde olsaydı sevdiği insanı canından çok sevdiği kişiyi hiç yok yere bir anda kırabilir miydi ? Asla dedi. Olmamalı olamaz.. İnsan sinirlendiğinde üzüldüğünde ki eğer onu üzen sevdiği değil se ve ona bir haykırışı yoksa .. Neden bir anda onuda diğer insanlar gibi kırsın ? Onun için hiç mi değeri yok ? Onun diğer insanlardan hiç mi farkı yok. Herkese belki diğer insanlara yapabilirdi yanlış birşey de Ona onun güzel gözlerine onun yüzüne onun neşhesine onun ruhuna kalbine haykırabilir miydi ?
İşte bu yüzden HAYIR..! Diye haykırdı..