“Yalnız değilsiniz” sloganıyla O’nu tanımıştım. Müge Cerman ablamın bir daveti üzerine Çayırbaşın’da bir piknikte tanışmıştım ilk olarak. Hoş sohbeti, güler yüzü dikkatimi çekmişti. Dün gibi hatırlıyorum… Tanıştığımızda espirileriyle kanser hastalarını ve onlar için çalışmalarını, gayretlerini anlatıyordu. Hatta birde t-shirt bastırmıştı üzerimize giymiştik…
Öğrendim ki O’da bir kanser hastasıydı. Bir defa yenmişti bu mereti. Nasıl savaşmış ,neler yapmış, bir kanser hastasının neler yapması gerektiğini bir güzel anlatıyordu çevresine… Davut’la görüştükçe kaynaştıkça içindeki ışığı ve yaşam mücadelesini görmüştüm. Evet o mücadele etmiş ve sonunda yenmişti galip çıkmıştı bu savaştan. Kanseri nasıl yendiğini bas bas bağırıyor ölmeden önce ölümden döndüğü için tüm dünyayı gezmek istiyordu.
Birçok dernek ve kanser hastası ile iletişime geçip O’nlara neler yaşadığını, tecrübelerini anlatıyor O’nlara destek arıyordu. Kanseri yenmişti ama yakasını bırakmamıştı sinsi hastalık… Bu kötü illetten babamı da 5 yıl önce yine bu zamanlar kaybetmiştim…
Tekrar kanser olana kadar…
Tekrar nüksetmişti hastalığı öğrendiğinde büs bütün moralini yitirmişti. Durumu çok kötü değildi ve tekrar yenebileceğini düşünüyordu. Taki bu güne kadar. Biraz önce Davut kardeşimin vefat haberi geldi. Mekanı cennet olsun kardeşimin. Rabbim O’na öbür dünyada hayata devam eden ailesine ve sevdiklerine de bu dünyada yardım etsin… Dualarımızla… Sen hiç yalnız değildin… Seni gözlerindeki ışıltıdan, espirilerinden hatırlayacağız. Güler yüzünde hiç unutulmayacaksın kardeşim.
Mekanı cennet olsun… Şehitler mertebesinde olsun inşallah….
http://www.davuttopcan.com/
Bu post sayesinde yazdıklarını okudum sitesine gidip.
Belli ki çok korkmuş ve üzülmüş.
Kötü bir genetik miras yüzünden, seçimlerine bağlı olamadan ve yaşanacak bir sürü şeyi pas geçerek öbür tarafa gitmiş. Fazlasıyla etkilendim. Umarım her neredeyse buradaki acıları dinmiştir.